روز قلم، روز جاودانگی واژه‌ها

قلم تنها وسیله‌ای برای نگارش نیست، بلکه نشانه‌ای از جاودانگی اندیشه‌ها و احساسات بشری است.
قلم تنها یک ابزار نیست؛ آن روح زمانه، راوی تاریخ و آینه‌ای برای انعکاس حقیقت است. از دل این ابزار، تمدن‌ها و اندیشه‌ها زاده شده‌اند. ورق‌های تاریخ بشر، مزین به خطوطی است که از سرانگشتان قلم‌ها جان گرفته‌اند. کتیبه‌های باستانی، دست‌نوشته‌های کهن و کتاب‌های ماندگار، هر یک گواهی بر این قدرت بی‌همتا هستند.
قلم، فراتر از جنسیت، زبان و ملیت، صدایی جهانی است که مرزها را در هم می‌شکند و انسان‌ها را در گستره‌ای از مفاهیم و احساسات به هم پیوند می‌دهد.
جوهری که از قلم بر صفحه جاری می‌شود، تنها مایعی تیره نیست؛ آن چکیده‌ای از جان، ذره‌ای از امید و قطره‌ای از اشک است. این جوهر، از خون دل نویسنده و از عمق وجود او سرچشمه می‌گیرد. هر واژه‌ای که نگاشته می‌شود، پاره‌ای از هستی او را در خود دارد. شاید به همین دلیل است که برخی نوشته‌ها، پس از قرن‌ها، هنوز هم تازگی خود را حفظ کرده‌اند و با هر بار خوانده شدن، حسی نو و بویی از ابدیت به مشام می‌رسانند. این جوهر، به قلم امکان می‌دهد تا داستان‌هایی خلق کند که مرزهای زمان و مکان را در هم می‌شکنند و خواننده را به سفری در اعماق روح بشر می‌برد.
قلم، نوری است که تاریکی جهل را می‌شکافد و اذهان خفته را بیدار می‌کند. در دوران تاریکی و ستم، قلم‌ها بودند که فریاد عدالت سر دادند و شجاعت را در دل‌ها کاشتند. بسیاری از انقلاب‌ها و تحولات بزرگ تاریخی، با جوهر قلم آغاز شدند. از بیانیه حقوق بشر تا شعرهای آزادی‌خواهی، قلم همواره پیشرو بوده و راه را برای پیشرفت و روشنایی هموار کرده است. نویسندگان، شاعران و اندیشمندان، با قلم خود، بذر آگاهی را در دل جامعه می‌کارند و ثمره‌ی آن، درختانی پربار از دانش و خرد است که سایه‌ی خود را بر سر نسل‌ها می‌افکند.
با این حال، قلم مسئولیت بزرگی را نیز بر دوش می‌کشد. همان‌طور که می‌تواند سازنده باشد، می‌تواند مخرب نیز باشد. واژه‌ها قدرت شفا دارند و می‌توانند زخم‌ها را التیام بخشند؛ اما همین واژه‌ها می‌توانند تیغی بران باشند و دل‌ها را جریحه‌دار کنند. نویسندگان باید همواره به این قدرت واقف باشند و با احتیاط و درایت، از آن بهره ببرند. قلم در دستان یک نویسنده‌ی متعهد، همچون یک سلاح مقدس است که برای دفاع از حقیقت و مبارزه با ستم به کار می‌رود. اما در دستان یک فریبکار، می‌تواند ابزاری برای نشر دروغ و ترویج نفاق باشد. از این رو، روز قلم یادآور می‌شود که این ابزار قدرتمند، بیش از هر چیز، نیازمند اخلاق و شرافت است.
در این روز فرخنده، به تمام کسانی که قلم به دست گرفته‌اند و با جوهر اندیشه‌هایشان، جهانی را دگرگون ساخته‌اند، درود می‌فرستیم. به نویسندگان، شاعران، روزنامه‌نگاران، محققان و تمام کسانی که کلام را ارج می‌نهند و با آن به خلق زیبایی، روشنایی و آگاهی می‌پردازند، افتخار می‌کنیم. یادآور می‌شویم که قلم، تنها برای نوشتن نیست؛ قلم برای زیستن است، برای اندیشیدن، برای ساختن و برای پرواز در آسمان بیکران خرد و دانش.